Weet je hoelang een dag duurt als je ergens op zit te wachten en je niet weg durft te lopen omdat je bang bent dat je iets gaat mislopen? Heeeeeeeeel lang.
Vanaf 09 uur heb ik met mn laptopje aan een tafel gezeten in afwachting van Lek die er s' ochtends zou zijn.
Uur na uur na uur en geen Lek. Ondertussen had ik aan de tafel gezelschap gekregen van een Thaise dame Un ( spreek uit Oun). Zij is een vriendin van Lek en komt hier een paar maanden werken bij de honden. Zij woont al heel lang in Zweden en komt nu voor een langere tijd weer terug naar Thailand.
Wij klikte wel met zn tweeën, dus wat verhalen uitgewisseld. En toen ik haar vertelde waarom ik zat te wachten, vroeg ze of zij ook mee mocht. Van mij wel natuurlijk. Misschien ook handig want zij spreekt Thais en ik niet en Lek spreekt Engels maar zeker niet vloeiend. Goed plan dus als zij mee gaat...
Nou ja, meegaat? Voorlopig gaat niemand ergens heen.
Lek verschijnt rond 12.30: er was een blinde Macaque, die gered moest worden, tussen door gekomen. Daarom was ze later. Ze kwam gelijk bij ons aan tafel zitten en vertelde dat we wat later in de middag zouden gaan want ze moest nog een gesprek hebben met haar sociaal media medewerkers en moest haar vriendin nog bij praten over het werk wat ze moet gaan doen. Ik wilde dus al weg lopen om ze de ruimte te geven maar dat wilde ze niet: "sit, sit, sit". Ok ik sit wel, maar ik ihad al behoorlijk lang gesit. Maar alles om dichter bij die 2 kleintjes te komen, blijf ik nog wel even sitten!
Dat even werd weer een lange sit, want alles duurde even lang. Nadat ik met Un maar even was gaan lopen naar Catkingdom en daar met een paar poezels had gespeeld, vertelde Lek dat ze het niet ging redden: ze moest nog naar een diner met de Japanse ambassadeur en daar had ze helemaal geen zin in. En die vrouw zag er een partij moe uit. Wat een leven, als je zo geleefd wordt door al die mensen die wat van je moeten. Ze doet het omdat het ervoor zorgt dat er geld binnen komt maar het liefst zou ze het veld ingaan en bij haar dieren zijn.
Dusssss mn hele dag "Sit and wait" was voor niets geweest. Maar wel er even voor gezorgd dat Lek al mijn gegevens heeft zoals mail adres en telefoonnummer. Dan kan ze me in ieder geval laten weten als er iets voor Pun gedaan wordt.
Morgen ( vandaag dus) nieuwe poging: ze zou weer in de ochtend komen.... ik heb haar nog niet gezien, maar ik heb geduld.
Gisteren middag maar weer even naar de massage geweest in de hoop Sumo niet tegen te komen. En ik had geluk: ik kreeg een heel klein wijfie. Nou blijkt dus dat dat geen ruk uitmaakt. Deze kleine schattige Thaise dame had van die kleine priem vingertje die elke knoop in mijn lijf vonden. En onder het " Ohhhhh, you need" bleef ze net zolang knijpen en kneden tot ze bij de volgende knoop kwam. Het was een relaxed uurtje...Mijn lijf was namelijk 1 hele grote knoop.
Hoe ik hier nou toch zo moe kom, weet ik niet maar om 21 uur ging mijn lamp echt uit.
Ik heb heeeeel vast geslapen met als resultaat wakker worden met een knallende koppijn. Gauw eten en water drinken in de hoop dat dit snel weg trekt.
Even een ontbijt gepakt en weer in de wacht modus gegaan want ik geef niet op natuurlijk. Eerst even mn koffer zoveel mogelijk ingepakt. Alle shirts, leggings en oude meuk op een stapel want dat gaat niet meer mee naar huis. Twijfel gevalletje mn kaplaarzen want die zijn gewoon leuk maar het weegt ook nogal wat en ze zijn wel erg vies. de oplossing gaat van zelf komen....
Mn allstars die al voor de tweede keer mee zijn op olifanten reis, liggen wij de wasserij want die moeten mee terug. Die gaat aan de muur.
Gewapend met mn laptop naar de koffiecorner. Lekker in een hoek op een bank en een beetje verhaaltje schrijven. Gaat me steeds makkelijker af en ga het dus ook steeds leuker vinden.
Nog even vertellen dat er bij het hogedrukreinigers project, nog een projectje bijgekomen is: hondenriemen! Ze hebben hier chronisch gebrek aan riemen dus daar ga ik voor zorgen. En met ik bedoel ik vast wij???
Beetje lekker aan het tikken totdat er wat mensen langskomen met mooie verhalen: zo is een van de vrijwilligsters uit Florida, Giraffen verzorgster ( vaste vrijwilligster) bij een soort van opvang in de US. Prachtig verhaal over die beesten. Zou ik ook wel iets mee kunnen........?????
En een andere vrijwilligster is een kinderboek aan het schrijven. Toch wel prachtig al die verschillende mensen. Hebben we ook nog een jongen die bezig is om producent te worden in de film industrie in Canada.
en dan komt ook Oun weer binnen: gewapend met allerlei Thaise zoetigheden waaronder een vrucht die aan de buitenkant op een ongeschilde krielaardappel lijkt en van binnen eruit ziet als een Lychee. Zo en dat is een partij lekker. Had ze ook nog zoiets als gefrituurde banaan wat iets weghad van pisang Goreng. ook niet te versmaden. en dan nog wat kokos gevallen waar ik niet heel wild van werd.
Was dus een soort van snoep ochtendje en daarbij heel gezellig.
Moet ik nog wel iets vermelden: echtgenoot en echtgenote praten niet meer tegen me. Kijken me niet meer aan, zeggen geen goedendag meer. Ik snap er even niks van. Toen ik vanochtend met een groepje zat en het duo binnenkwam, zei een van de meiden dat ze het gisteren avond nog over gehad hadden dat het zo opviel dat mensen mij totaal negeerden en ze hadden een conclusie : echtgenoot en genote zijn stik jaloers. Die kunnen het niet hebben dat Lek met mij praat, mij aan haar tafel roept en mij vraagt om mee te gaat. Sindsdien ben ik persona non grata! En dat was de groep opgevallen en ze hadden allemaal dezelfde mening. Hoe kinderachtig kun je zijn. Ik had al het gevoel dat ze Lek voor zichzelf wilde hebben maar dat zich dat zo zou uiten had ik even niet aan zien komen. ik lig dus uit de gratie bij het echtpaar Australie. Nou heb ik daar helemaaaaal niks van dus ik ga gewoon door waar ik mee bezig ben. En dat is eigenlijk niets anders als wachten.
Maar geduld wordt beloond: Lek was in the House.
Kwam bij ons aan tafel zitten en mee snoepen. Ik voelde de blikken prikken ( zat met me rug naar ze toe)
We zouden met een klein groepje naar de jarige Navaan gaan. De bull die aan de andere kant van de rivier staat en het peetkind is van Rob en Marian. Navann zou een taart krijgen. met een klein select groepje over de wiebel brug ( kan zo in het Luna park op de kermis), richting de bull. Langs Sri Prae gelopen die ik uiteraard nu niet mocht knuffelen( beetje jammer, dat dan weer wel). Op het moment dat we bij Navaan kwamen werd de taart nog afgemaakt. Lag tegen een soort van heuvel op en was flink van stuk. wij allemaal voor het verblijf van de jarige. We moesten stil zijn want het werd gefilmd. Navaan uit zijn gesloten nacht verblijf. En dan komt er wat aanlopen... En snel. Dus iedereen moest gelijk een stuk naar achteren want je weet het even niet he, ook al staat er een stenen muur voor.
Volle kracht naar voor en met een scherpe bocht gelijk het heuveltje op naar zn taart.. Hoop foto's en filmpjes en dat was het weer. terug naar de overkant en dan door naar de baby's Chaba en Pyi Mai.
Eerst nog even een pitsstop bij de favorieten van Lek ( al zegt ze dat ze geen favorieten heeft) Fan Mai , Tong Ae, Ginny en Lucky ( blinde olifant). Even een foto momentje. lek nam me bij de hand en ging bij TongAe staan en binnen een paar tellen waren we omringt door de 4 dames. lek en ik tussen de voorpoten van 4 olifanten. Samen onder de buik van Fah Mai. Ik kan het niet eens beschrijven, hoe bijzonder dat is. Ik kan het echt niet. Het is zo fantastisch gaaf. Nou ben ik al een soort van verliefd op Fah Mai. Ze lijkt op Pun: heeft dezelfde bouw en dezelfde zachte ogen. Nou kun je niet lang onder die buik, tussen die poten blijven zitten, of je moet Lek heten. Er dus onder uit en nog heel even Fah Mai een aai kunnen geven. Op naar de kleintjes. Wat een feestje is dat. Chaba is 1 1/2 jaar en ze ikomt qua hoogte ongeveer tot mijn nek, weegt ongeveer 200 kg en is lomp. maar wat is ze leuk. samen met Lek gepelde bananen gevoerd. Wel met 1 oog gericht op mama en nanie ( alle baby olifanten hebben een nanie) want je weet niet zeker of ze het accepteren. Nou is, geloof ik, elke olifant op dit park helemaal bezeten van Lek maar Fah Mai verslaat ze allemaal. Die had zich gelijk maar even in deze familie gemengd om Lek terug te komen halen want dat kan niet: het is Haar Lek. Ze voert Lek dan ook met haar slurf om haar hand mee naar haar zone.
Nou geweldige filmpjes gemaakt ( ik hoor het wel weer) . De foto's plaats ik uiteraard hier.
Terug naar het centrum. Met een paar laarzen helemaal onder de rode smurrie van de modderbaden van de olifantjes. Tsja en wat ga ik dan doen... Lek heeft dezelfde maat voet als ik dus de beslissing was gauw gemaakt: " wil jij mn laarzen hebben want ik neem ze niet mee? Ja heel graag ( en dan in het engels natuurlijk :-)". Dus Lek in mijn laarzen die als gegoten zaten. Volgers van Lek, opletten als je haar op een filmpje ziet met bruine kaplaarzen: die waren van mij !!!! Hangen nu aan de voeten van de vrouw die vrienden is met Hillarie Clinton en Cher hahahaha. En dan mn crocs ook maar gelijk in de aanbieding: Oun was de gelukkige, gelijk met een hele tas met oude t-shirts enz. Ik van alle meuk af, zij gelukkig en mn laarzen beroemd.
Nog even een heerlijke bbq en dan de laatste avond met een woord van Lek. Maar eerst weer een film. Nou pak je zakdoek maar. Ik kan het niet aan die films. Die ogen van die olifant, die schreeuw, die angst... Ik ga kapot. En ik moet kijken want ik moet het over kunnen brengen op anderen, op jullie... Om je bewust te maken wat er gebeurd met die dieren. Maar het is te verschrikkelijk voor woorden. Is er al iemand geweest die het aangedurfd heeft om te googlen op de Pajaan en hier naar te kijken??? Opnieuw; I dare you!!!
Ik wil dat iedereen beseft dat er nooit meer op een olifant gereden mag worden. Dat het niet ok is als je op een foto kan met een baby olifant/ volwassen olifant, als je de rivier in kan met een volwassen dier. Deze dieren zijn zo vreselijk gemarteld en worden dat nog steeds. DOE HET NIET!!!!! Heb je vragen hierover, stel ze me. Ik kan je hoop ik antwoord geven en anders heb ik de kanalen om de antwoorden te krijgen. Gelijk ook weer begiftigd met een nieuw idee om te zorgen dat de Nederlandse Reiswereld dit gaat verkondigen aan hun klanten: geen olifanten ritten enz meer. Minou, ik ga contact met je opnemen. Misschien kunnen wij wat samen!!!

Luid gesnotter alom. Iedereen weer tot in zn hart geraakt. Onder luid applaus verscheen Lek ten tonelen. Lekker in haar oude vieze kloffie ( helaas niet met mijn laarzen hahaha). Lek deed haar verhaal: hoe het begonnen is, waar ze vandaan komt en wat het haar allemaal gekost heeft . Ik heb het niet over geld maar over mensen die haar hebben laten vallen omdat ze heeft gekozen voor de olifanten. Haar familie wil niets meer met haar te maken hebben. De ene na de andere rechtszaak heeft ze aan haar broek. Wat kan die vrouw vertellen en wat een passie heeft ze. Ze onderbreekt haar verhaal omdat er een klein hagedisje va het plafond naar beneden valt, niet zo ver bij de snuit van een slapende hond vandaan. Hagedisje moest wel even weggehaald worden voordat onze blaffer wakker werd.
Daarna mochten er vragen gesteld worden en dat waren er velen. Duidelijk was dat iedereen zo gegrepen was door het verhaal en de film. Ze hingen aan haar lippen.om 21 uur wordt het toch wel bedtijd voor iedereen dus nokken met het feestje. Iedereen weg en lek haakte haar arm in de mijne. Ze vroeg of ik nog een week kon blijven want ze gingen morgen 4 puppy's redden en die wilde dat ik dan voor ze zou zorgen. Helaas, ik ga naar huis lieve Lek. Ik had het heel graag gedaan maar ik ga weer terug naar mn lief en liefdes.
Lek komt morgen nog gedag zeggen zei ze. Tsja, dat gaan we wel zien; de Thaise agenda's zijn niet zo strikt.
Naar mn mand en proberen te slapen maar dat kan je vergeten na zo'n film en zo'n dag. Ik heb de wekker de 2 uur aan zien tikken dus het werd een lekker lang nachtje tot 6.15. Maar maakt niet uit: je moet alles uit de dag halen.
Tot laterrrrr