We gaan eerst maar bij gisteren beginnen. Niet dat het nou zo'n memorabele dag was, maar omdat ik me nou eenmaal voorgenomen heb iedere dag wat te schrijven. Als ik al deze verhalen wil gaan bundelen met al mn foto's dan kon het nog wel eens een dik duur boek worden.
Goed, vandaag me maar in de nieuwe groep mengen, wil ik een beetje contact krijgen. Dus weer mee met Gras Snijden. Ik had met mezelf afgesproken dat ik dat niet meer zou doen. Maar sociaal als ik ben: gewoon weer achter in die laad bak. Nu was er wel een heel verschil met de vorige groep: de vorige groep was veel groter dan deze groep en deze groep is een mengeling van jong en ouder. Ze zijn vriendelijk en rustig. Ik vind dat heel prettig.
Aangekomen bij het veld met de halmen, ging iedereen ook gewoon gelijk aan de slag. Het was bloedje heet. Ik had me er op gekleed: nieuwe hoed gekocht (pet werkt bij mij niet) en een natte doek om mijn hals. Die natte doek verdween vrij snel naar mn hoofd. Mn hoofd kookte dus dan is een koude natte doek de oplossing. ik word er niet perse leuker van maar dat maakt mij allemaal geen drol meer uit. Twee uur snijden in de bloedhitte is nou niet iets waar je bij voorbaat heel gelukkig van wordt. Maar je doet het ergens voor: het gras is voor de koeien die van de slacht zijn gered. Dus na 2 uur: al het gesneden spul in de vrachtwagen. Wij er boven op en naar de koeien. Vorige keer hebben we dat niet gedaan maar nu dus wel: geweldig om dat te zien. Wij kwamen aan met de vrachtauto en de koeien roken het al dus de hele kudde rende naar ons toe. En dit zijn van die mooie koeien met van die mooie grote zachte ogen. Vanuit de vrachtwagen die rond reed trokken wij het gras eruit en dat leverde hele genietende koeien op.
Ok het werk zat er voor even op. Eerst lunchen en dan watertanks schoonmaken. Dat betekende de watertanks van de nacht verblijven van de olifanten schoon schrobben. Sommige in de volle zon. Party time..... maar dan anders. Onze teamleider noemen ze de generaal ( waar ken ik dat van??) en hij zou niet mistaan in een leger. Inspecteren of we het wel goed deden . Maar ik kon het wel hebben van hem. Hij heeft ook iets charismatisch en dat komt misschien wel omdat hij gewoon mijn naam wist te onthouden en dat is knap hier.
Na het "properen" van de water tanks was het free time en toen ging mijn avontuur met een Sumo worstelaar beginnen......
Ik wilde een massage want mijn rug deed rare dingen. Dus naar de massage dames." sawadika, ga daar maar even zitten" Ik zitten en wachten.
Komt me daar een grote brede vrouw aan..... Het leek wel een Sumo worstelaar. Nou en dat was niets teveel gezegd: ik heb alle kanten gezien. Er werd aan me getrokken, ik ben dubbel gevouwen, ik heb mijn benen gehad op plekken waarvan ik nooit had gedacht dat dat mogelijk was. Zij vond knopen in mijn schouders en ze gaf niet op: die knoop moest er uit. Christus, wat was dit. ik vertrok een paar keer mn gezicht, of gaf een flinke kreun waar sumo gelijk " Solly Madam" zei. Ze ging bovenop me zitten; ik dacht dat ik zo door de vloer gedrukt werd. Dus om nou te zeggen wat een ontspannende massage... Nou nee! Ik dacht steeds " oh ze is daar zo klaar" en ging ze nog even met die priem vingers in de spier drukken.
Maar ik kan niet anders zeggen: de pijn in mn rug is weg. ik geloof ook dat ik geen rug meer heb hoor.
Na de ontspannende Sumo massage, gegeten en een ijsje gehaald samen met Zach een mede vollunteer. Misschien had ik dar beter niet kunnen doen, het heeft een toiletrun voor de volgende dag opgeleverd.
Een volgende dag waarop ik een soort dejavu had van het WFFT: een dag beulen.
Er lopen hier momenteel alleen maar generalen rond. Alleen is de ene een leukere generaal dan de ander. Die van vandaag die wil graag zn positie waar maken dus die blaft een soort van orders toe en dan in slecht engels. Niet perse mn vriend dus. Maar ach ze kunnen niet allemaal zo leuk zijn.
Afijn het beulen van vandaag bestaat uit een vrachtwagen met meloenen leeg trekken met een veel kleinere groep als de vorige keer. Vorige keer was het leuk over gooien naar elkaar. Soort van trefbal. Nu dus niet! De generaal-majoor besloot dat we de meloen in een mand moesten, volle mand slepen naar de meloen hoop en leeg gooien. Wat een KUT klus! Ik was in een sec, drijf nat en dood moe. Maar we gaan door want die vrachtwagen moest leeg en eerder ging hij niet stoppen. Het is ons gelukt en ook nog eens in een record tempo. Lekker uitblazen..... Nee natuurlijk niet: 10 minuten pauze en door naar de pompoenen. Pompoenen in een waterbak die allemaal schoongeboend moesten worden en daarna op een stapel gelegd. Toen de stapel half hoog was bedacht de generaal-majoor dat de pompoenen op de verkeerde plek lagen en dus moesten ze allemaal verplaatst worden. Ik houd al niet van pompoenen maar nu weet ik zeker dat ik een hekel aan ze heb. Al die grafdingen weer naar de plek ernaast. Uiteindelijk hebben we deze klus ook heel snel geklaard ( A-team, wat een super team). Dus klaar; Of we nu de honden uit wilde laten. Ja zoek het uit. Ik ga zitten met een koffie en ik doe effe niet meer mee met je strafkamp idee.
Dus de honden zijn voor iedereen die daar zin in heeft ( en dat waren er wel een paar) maar niet voor Sas.
We zouden in de middag hout gaan verzamelen aan de rivier dus ik wilde even krachten sparen.
Maar om het lekker zwaar te houden, werd het stenen verzamelen en dan heb ik het niet over kiezelsteentjes. Grote stenen op een hoop zodat de olifanten daar.....??? ik heb geen flauw idee.
We hadden een leuke onderbreking omdat Lek ten tonelen verscheen en de groep olifanten weer om haar heen verzameld waren. Dat was toch even mn fotomomentje en nog even mn reminder dat ik voordat ik wegging nog graag even met haar wilde spreken. Ze zei "Off course". Maar of ze daar tijd voor heeft???? ik vraag het me af, maar we zien wel!
Na het Lek moment mochten we een soort van pootje baden in de rivier en daar stenen uit sjouwen. Nou mijn rug zei" zoek het uit, ik heb nu die Sumo worstelaar weer nodig". Dus ik ben gestopt, samen met mijn Belgische spirituele leeftijds genoot Diana. Samen gekapt en een koffietje gehaald: mooi gesprek gehad over onze moeders. Dat leverde wat nattigheid op maar was mooi en goed. Zij wilde mijn verhaal van Pun weten en ook dat leverde weer het gebruik zakdoeken op. Lekker hoor, zo'n potje snotteren.
En dan nu zit ik , na een lekkere douche, op een bankje lekker te tikken.
Ik ga vanavond even in de organisatie modus vwo het wel of niet meenemen van mijn zooi en pak misschien nog wel een sumootje. Morgen is een redelijk rustige dag met houtjes sprokkelen en olifanten taart maken.
En dan is het nog 2 hele dagen voordat mn avontuur met de olifanten ook voor dit keer weer is afgelopen.
Maar daar kom ik uitgebreid op terug.
Voor nu, ga ik lekker eten en daarna me in allerlei bochten laten gooien. Heerlijk, heerlijk.... Pijn is fijn
Byeeee!