Zaterdag een hele rustige dag want we gaan s' ochtends wat bij buffelen in de keuken en s'middags met zn allen op de foto.
Lekker een beetje bananen van hun stam afhakken met een niet zo scherp mesje, is een uitdaging. Op een laag krukje voor een berg bananen en hakken maar. Nu hopen dat daar geen vogelspin uit rent....
Na de bananen gaan we weer meloenen werpen. Mn favoriete lichaamsbeweging: alle manieren van gooien uitproberen. Eentje onderhands, eentje bovenhands en eentje met 2 handen: ik word er goed in dus volgende week kan ik los.
Vrije tijd na de keuken arbeid. Even langs 1 van de VC met de vraag of hij een klein groepje 's middags mee kan nemen naar de kleuter afdeling. En dat was een goed idee.

Eerst even met zn allen op de foto en dan proberen weg te sneaken met een klein groepje, zonder schreeuwers. Klein groepje ging niet lukken want de vc gaf ietwat hard aan dat we naar de baby's gingen. Groep was dus groter als gepland maar zonder alle kippen.
Oh en wat heb ik daar genoten. De familie waar wij naar toe gingen bestaat uit baby Chaba ( 2 jaar geloof ik) en mama en baby Pyi Mai ( iets ouder) en mamma. Nog een nanny erbij en de familie is klaar. Die twee kleintjes zijn toch te schattig voor woorden. Ze stonden aan de overkant van de rivier en kwamen net terug toen we aankwamen ( filmpje aanwezig). En toen de kleintjes zagen dat wij onder het Mahoud dakje zaten gingen ze los. Naar ons toe rennen want je weet maar nooit of er wat te eten is. Nu moet je met die kleintjes heel erg uitkijken want het weegt dus al ruim 200kg en is lomp en snel. Ze willen spelen maar dat mag hier niet.
1 van de kleine dames renden zo de hut in, op zoek naar bananen of zo. Wij zaten daar met een groepje dus voorzichtigheid voor alles en afstand houden maar het zorgde wel voor hele leuke plaatjes. Ik had daar uren kunnen blijven zitten maar helaas na een dik half uur moesten we daar weer weg.
Langs het water lopend, over de stenen, vond ik nog een steentje in de vorm van een hart die ik dus gelijk heb meegenomen. Waarop 1 van van de meisjes vertelde dat iemand in Turkije wat stenen had meegenomen voor in een aquarium, aangehouden bij de douane en zat nu nog vast in afwachting van hun zaak......Dus, mocht ik over 1 1/2 week niet thuis zijn: dan zit ik in de Thaise cel door een kiezelsteentje in de vorm van een hart.
Geweldige plaatjes geschoten denk ik. Nog steeds zo aan het balen dat ik niet een betere camera op mn iPhone heb, maar goed, het is niet anders.
Omdat het de laatste avond was voor de vrijwilligers ( op mij na) was er een veganistische BBQ. Dit was zooooooooooooo lekker. Wat kan deze kok koken. Alles was even smakelijk. Ik zweer je, als ze dit in Nederland ergens zouden hebben zou ik er heel vaak eten. Gewoon een vegetarisch culinair hoogstandje.
Er was vanavond een afscheidsfeestje bij het plaatselijke cafeetje/winkeltje, maar ik ben afgehaakt. Lekker in mn eentje hier gezeten, kijkend naar de olifanten, luisterend naar de vogels. Mijn Zen momentje!

Ik ben bij!!!!! Zondag 22 oktober
Vanochtend om 7 uur voor het ontbijten met een clubje en met Marian en Rob. Daar begon het al" toen we aankwamen lopen lag er een hele grote vlinder op de grond. Prachtige kleuren maar hij moest daar weg, voordat iemand er op ging staan. Een blaadje er onder en hup de natuur in. Wat was dat een uniek moment!
Er stond een ochtendwandeling over het park op het programma maar Rob en Marianne hadden gevraagd of ik mee wilde naar de overkant waar eigenlijk niemand mag komen. Er werd een Mahoud gebeld en ik mocht mee.
Dus iedereen aan de wandel, Sas op een soort van dangerous elephant bulls safari.De tocht over een ijzeren wiebel brug is al een avontuur op zich.
Aan de overkant staan de olifanten die zo zwaar mishandeld zijn door mensenhand dat daar niemand, behalve de mahoud meer bij mag en kan komen. En er staan bullen die in hun pubertijd zijn dus ook behoorlijk gevaarlijk. Maar alles veilig op afstand. Ze willen daar alleen geen vrijwilligers en bezoekers van het park hebben. Maar wij mochten dus wel.
Rob en Marian zijn peetouders van een ongeveer.42 jarige dame Sri Prae, een ongevaarlijke hele vriendelijke beauty. Tevens staat daar de zoon van Sri Prae waar Rob bij geweest is toen hij net geboren was. Rob is een soort van zn peetvader.
En toen kwam het: Sri Prae...... (Mn tweede liefde na Pun) Ze stond daar, duidelijk bekend met Marian en Rob, en ik mocht daar bij horen. Geen hekken, geen Mahoud die roept dat je naar achteren moet maar gewoon een olifanten slurf in je hand. Je hand op de wang van het mooiste dier van de wereld. Jouw oog in haar oog. Opnieuw werd mijn ziel aangeraakt. Je had me niet blijer kunnen maken. De zachte huid, de mooie ogen er bestaat bijna niets mooiers als zoiets te mogen meemaken. Ik raak daar gelijk emotioneel van. Ik kan het niet uitleggen maar een oog van een olifant, de aanraking van haar huid, dat raakt me tot diep in mijn hart.
Jammer genoeg kon ik er niet uren blijven staan. Ook nog even vanaf een afstand de Bull Navann, de zoon van Sri Prae, een bezoek gebracht. Wat een prachtig majestueus dier. Zo statig, zo groot!!! Wat was dit een cadeautje voor mij. Ik heb Rob en Marian tot in den treuren bedankt want zonder hun had ik dit nooit gezien en gevoeld.
Maar we zijn er nog niet met de emotionele momentjes.
De hele club vrijwilligers vertrekt vandaag. Ik blijf achter met nog 1 jongen, een australisch echtpaar en een gezin met 2 kinderen.
Terwijl ik terug liep naar mn kamer, zag ik dat het groepje drukte makers bij elkaar zaten met hun bagage. Terwijl ik groette en langs liep, riep de lange Amerikaanse Cassandra mij terug. Ze riep: " Nina, Nina, come back, I have something for you". Nou heet ik geen Nina, dus ik liep door. Nog een keer, Nina, Nina" Huh bedoel je mij????
Ja dus.... Heeft dus altijd gedacht dat ik Nina heet? Wel een leuke naam trouwens. Maar afijn ze had wat voor me...
Uit haar tas kwam een zakje met daarin een goudkleurige ketting met een olifant eraan. Zij had deze van haar moeder gekregen en wilde deze aan mij geven:
"Your story inspires me and I thank you for showing me the value of love and dedication. Safe travels to you. I hope your dreams continue to come true. We will keep in touch"
Ik was me daar toch een partij door geraakt. Hoe is het mogelijk... degene waar ik af en toe van dacht " meid, probeer eens niet zo op de voorgrond te treden". En dan dit. Ik voelde me schuldig maar wist ook dat ik het wel zo voelde en het maakte me bewust van het feit dat door mijn blijkbaar rustige houding en de afstand die ik steeds nam, indruk maakte. Wow wat een momenten: de aanrakingen van en met een olifant, een waardering voor mijn zijn! ik voel me zo gezegend.
Dan mijn kamer: mijn Mate is weg en zoals het er nu uitziet heb ik de kamer voor mezelf. Even morgen afwachten maar het zou zomaar kunnen. Ik word daar heeeeeel vrolijk van.
vanmiddag was het uitzonderlijk rustig op het park. Alle vrijwilligers weg, geen groepen toeristen en een heerlijke plens bui. Wat een relaxed gevoel: olifanten die genoten van de regen en de daardoor verkregen blubber en Sas die weer mee mag met Rob en Marian naar de gehandicapte Medo.
Nu is dat wel een heel zielig gezicht maar zoals ik al eerder zei is ze gelukkig. Maar wetend dat dit door mensen is aangericht maakt me zo boos. Deze prachtige vriendelijke reuzen zijn door het ras MENS, zoveel leed aangedaan en het gebeurt nog steeds. Ieder dag weer, In Thailand, India, Sri Lanka. En alleen maar om de mens te plezieren. Het maakt me zo verdrietig. Hoe kan ik hier iets aan doen? Hoe kan ik de mensen het besef geven dat het rijden op een rug van een olifant, het baden samen in de rivier, een olifant een kunstje zien doen, foto's met baby olifantjes , niets anders is dan dieren mishandeling. Ik daag je uit: zoek in google op " de Pajaan" en kijk er naar.... Je hebt een hele sterke maag nodig maar dan weet je waarom ik dit doe en er zo fel op ben. I DARE YOU!!!!!

Het is nu zondag 22 oktober, en het is Thaise tijd 20.12. Ik heb de kamer voor mezelf. Heb net met Han aan de telefoon gezeten en die gaf als tipt:" rooster van het putje van de badkamer gewoon op het putje te doen ( lag er half op) en raad eens: STANK WEG!!!! ben zo blij.
Heerlijk gegeten, lekker biertje gedronken en nu na het douchen in mijn niet stinkende bad kamer, het laatste stukje van vandaag even tikken. Stukje vrolijk, stukje emotie en stukje verdrietige realiteit.
Mooi muziekje aan en me heel goed beseffen dat ik een gezegend mens ben die dit mag meemaken. Ik vrees dat het niet de laatste keer is dat ik mn droom ga waarmaken.

eunuch.....Duim voor me dat ik geen nieuwe Mate krijg.

Tot morruguh.