Tsja.... de 15e vandaag, de dag van de verhuizing naar het Noorden. Hoe voel ik me daarbij? Als je al iets dubbel kunt noemen, dan is het dit.

Maar laat ik eerst even de avonturen van de laatste 2 dagen aan het papier toevertrouwen, want ik was wat lui
Even terugrekenen: het is vandaag zondag dus ik heb niet meer geschreven sinds vrijdag.
Nou lijkt het me niet zo heel zinvol om per dag nu een verslag te maken. Misschien ook een beetje teveel van het goede. Nee we gaan voor de highlights.
Laat ik beginnen met daar waar ik joechei gilde omdat ik geen muggenbeet had, nu ben aangevallen door een troep mieren. De hele binnenkant van mn bovenarm zit vol met rode beetjes. Ik heb zomaar het idee dat zo'n secreet in mn bed gezeten heeft want ik heb er verder niets van gemerkt. Nou kan ik hygiene hier best wel een beetje loslaten (Heeeeel klein beetje).... Die bedden zijn toch een dingetje. Ik heb het geluk dat ik hier alleen in een kamer zit dus een extra bed die als koffer drager enz dient. ik zit daar nog weleens op als ik even in zit testten. Nou heb ik even opgelet maar daar lopen allemaal hele kleine kriebel beestjes op.... Ik krijg er jeuk van als ik daar aan denk. Ik heb mijn bed maar niet met een vergroot glas bekeken maar ik geloof vast niet dat al die leukerds dachten, we houden het alleen bij dat ongebruikte bed.
Ok.. dit was even een stukje jeuk. Over naar de orde van de dag: vrijdag as usual flink aan de bak. Met uitzondering dat ze me de ochtend weer uitgeroosterd hadden omdat er weer heel veel gesjeuld moest worden. Dus me maar gestort op het vast inpakken van mn koffer, wat lezen en uiteraard weer even in slaap storten. De middag was weer knutselen voor gevorderden met fruit en bananenboom schillen. Ik heb daar zo geen zin in. Die zooi flikkert er om de 3 seconden uit, touwtjes breken... En dan heb je een beeldschoon pakketje dan gaat er een paar dikke zware grijze poten op staan en klaar is je pakketje. Tuurlijk is het leuk voor de olifantjes: ze zouden er een uitdaging aan hebben ( hoe dan??? t is binnen 3 tellen in 10en)
Nou ja niet zeuren, gewoon doen!
Na het knutselen voor volwassen was het markttime in Huahin... Jajaja de city van Martijn. Nou ben benieuwd of ik het Say Cheese ga vinden. Ik vrees van niet want HuaHin is erg groot. Maar ik ga mn best doen.
In een schreeuwende disco taxi met zn 8en... wat een lol. Beetje een déjà vu van mn afscheid feestje. Het enige verschil was dat dit ook een soort van kermis wagen was met goud aan het plafond enz. Affijn, helemaal in de mood, luid brullend op Chakira en Lady gaga, bereikten we onze geweldige markt.
Nou ben ik al niet zo van de typische toeristen spots.Dit leek op een markt op een van de toeristische spots in Spanje. Allemaal zooi, zooi en nog eens zooi. En heeeeeel veel eten. Allerlei gek ogende kriebel beestjes( misschien die van mijn bed?) maar ook pizza's!!!! En mijn Amerikaanse praat vriendin was in the mooooooooooood for pizza. Do you want share?????? Yes I want, I want.
En gek genoeg was het ook nog eens een goede pizza. Dus halve pizza en een wijntje in mn mik en achter de meisjes aan hobbelen. Wat was ik blij dat we daar maar een uurtje hoefden te vertoeven voordat we weer opgehaald zouden worden. Het was daarna evengoed nog een uur rijden en ik liep ongeveer te slaapwandelen.
Weer onze kermisattractie in en op naar ons resort. Veel te druk in mn hoofd natuurlijk dus het slapen werd een uitdaging... Maar surprise surprise daar zijn de pammetjes.
En dan mn laatste werkdag bij het WFFT, uiteraard bij Pun. En ik zoveel mogelijk momentjes pakken, geloof me. Vandaag zou ook de nieuwe olifant, Nam Chok, na haar gewenningstijd, naar Midland gebracht worden. En zij is zo schattig: klein, mager, lieve ogen..... soort van 2e liefde na Pun.
Ik was de gelukkige om als enige te mogen zien ( en waar is dan je camera.....) dat zij haar meertje inging. Iedereen euforisch want dat had ze nog niet eerder gedaan. Of ik het wel gefilmd had.... Nee natuurlijk niet... Ik zei het al: camera in mn tas ....
Vandaag had ik de pech met een minder leuke ploeg te staan: een Bitchi dame die er duidelijk wat moeite mee had dat ik teamleader was. Probeerde in alles het voortouw te nemen, vond niks een goed idee en wist alles beter. Nou meid doe lekker je ding, ik zie je na vandaag nooit meer en ik heb het niet op bitchen. Dus go your gang... ik houd me wel met Pun bezig.
Omdat er een aantal mensen zich niet aan hands off en securety with wild animals hebben gehouden maar dachten dat het om een soort van huisdier ging, is er een waarschuwingsmail uitgegaan. Omdat ik even dacht dat dat ook mij betrof, met mijn Pun acties, het maar even nagevraagd. Maar nee , it wasn't me. Maar ik moest wel voorzichtig zijn want ze was onvoorspelbaar ( daar heb je hem weer....tsssss)
Dus ik heb maar iet wat meer afstand genomen maar dat was zeker niet wat ik wilde: mn laatste dag met haar. Maar soms helpt het lot een beetje mee:
Toen ik mijn laatste bananenballen aan haar gaf ( filmpje insta en FB, wie hem wil hebben, laten weten), stond er een Mahoud in mn nek te hijgen. Maar jongens... ik moest mn moment pakken want daarna zou het niet meer kunnen. De ballen 1 voor 1 heel voorzichtig in haar slurf gelegd, en na elke bal haar slurf een soort van vast gepakt. Ik had een kleine bal extra gemaakt als een" Ik houd van jou" moment, legde die in haar slurf en haar slurf kwam direct terug naar mn gezicht. Ik heb haar slurf met 2 handen vastgepakt, geblazen en een verborgen kus erop. De mahoud was shocked, maar ok.... hij liet het.
Omdat de rest van het werk zo goed als klaar was, nog een tijd bij haar gezeten en mn ogen uit mn kop gebruld ( en als ik dit tik, ga ik weer) Christus, wat het ik gehuild. En al die tijd keek ze me aan... en op gegeven moment, gooide ze haar hoofd achterover, haar slurf helemaal in een krul omhoog en haar bek open.... het was zo bijzonder want ze doet dat nooit. Ditzelfde deed ze ooit toen een vrijwilliger via haar telefoon mijn stem en liedje liet horen.... ( filmpje is aanwezig voor de liefhebbers).
Nou je voelt hem al.... nog harder huilen. Die Mahouds moeten hebben staan kijken: " Kijk die oude daar Hysterisch zitten zijn... "
Ja en omdat je het ook van je af moet praten, gelijk mijn Han gebeld en met nog een heleboel gesnotter geprobeerd het los te laten. Wat heerlijk als je een man hebt, die begrijpt wat je voelt. En die heel goed weet hoe jij in elkaar steekt met je overgevoelige gevoel voor dieren!
Enigszins bijgekomen, onder de douche gesprongen en me een, beetje fatsoenlijk, gemaakt. Hapje eten met wat mede maatjes in de Lodge bij Edwin.
De wandeling er naar toe, voert langs het verblijf van Pun. Zij staat daar nooit, eigenlijk altijd aan het begin van haar verblijf. En wat bijzonder is het dan als wij daar langslopen, daar ineens Pun staat - te ver om aan te raken maar dichtbij genoeg om haar te roepen en haar naar me toe te zien komen. Terwijl we langs liepen en ik tegen haar aan het praten was, liep ze mee tot bijna het eind. Ze was me duidelijk aan het volgen. Ik kan dit dier toch nooit loslaten???
Bij aankomst in de Lodge, ons gelijk gestort op de menukaarten. Eindelijk wat anders dan Thai food; 2 vega mini hamburgers met frites oehhhhhh zo lekker! Goed glas wijn er bij en als toetje een Capirinha.... Hemelse smaken....
Gedeelte van de staf was er, wat ondertussen wel een soort van vriendjes zijn geworden. Edwin en vriendin aanwezig... dus een gezellige bende.
20 minuten in het aarde donker met een hoofdlamp op, teruggelopen naar het kampement. Maar na 2 wijntjes en een cocktail schijt ik toch net iets minder in mn broek voor slangen en de rest.....
Laatste nacht in het kriebel bed! Voordat mn hoofd het kussen raakte was het al OUT! En niet gedroomd van kriebel beestjes maar wel gebeten door die secreten!
alle emoties, de borrels en de vermoeidheid sloegen toe.....
Nieuw verhaal vanmiddag vanaf mn hotelkamer in Chiang Mai... Ik vind het weer rete spannend
ZZzzzzzzzzzzzz