Vandaag is mn dag op Newland. Dat is bij de grote, vernielzuchtige man van het olifantachtige gebeuren hier: KK
Rustige plek met een relaxte dag indeling. Daar kwam nog bij dat ze allemaal gingen composten en deze vintage dame hoeft dat niet meer te doen dus was een halve dag vrij.
De tijd gaat zo vreselijk snel, ik ben al bijna aan het einde van mijn periode hier: nog 4 dagen werken en dan zit het er op voor wat betreft Het WFFT. Ik ga zondag door naar het ENP, oftewel Elephant Nature Park in Chiang Mai. Eerst nachtje hotel van zondag op maandag ( kan ik eindelijk weer een keer mn haren normaal wassen) en maandag ochtend word ik opgehaald om mn volgende vrijwilligers klus te gaan doen. Heel dubbel gevoel. Ik ben blij met de mogelijkheid om daar heen te gaan en daar een hele andere manier van met olifanten werken, te ontdekken. Maaaaaar god wat gaat dat afscheid van Pun moeilijk worden. Dit wordt redelijk definitief en dat is lastig maar daar en tegen ook goed.
Affijn even niet op van alles vooruit lopen. Ik ga nog 2 hele dagen met haar werken en ga elke dag bij haar zitten. Dus mn momenten gaan er komen. Vandaag een tijd gesproken met de coördinator van de olifanten over het overlijden van het kalf van Pun en hoe ze daarop gereageerd heeft.
Even een inleidend verhaaltje. Pun is als baby drager gebruikt. Zij heeft in totaal 3 babies gehad waarvan er 2 bij haar zijn weggehaald en verkocht in de handel ( zij waren toen net een paar maanden). De 3e baby Pin was nog bij haar toen ze werd vrijgekocht door een Australische dame en naar het WFFT gebracht. De kleine Pin was toen een baby. Pun en Pin konden hier voor altijd samen blijven.
Maar het weghalen van haar babies en het aan de kettig staan heeft haar onherstelbaar beschadigd. Het constante bewegen van haar kop en poot is van pure stress. Niet omdat ze danst, alhoewel dat wel zo lijkt. Zij stopt met schudden als ik bij haar zit en hel zachtjes tegen haar praat of zing.
Nu is haar Pin in december overleden. Het verhaal er achter heeft te maken met een ongeneeslijke ontsteking of zo, in haar poot. Helemaal duidelijk wordt het me niet.
Ik was aan het werk toen ik hoorde dat ze haar hebben laten inslapen en ik heb de ogen uit mn kop gehuild.
Voor Pin maar helemaal voor Pun. Het laat me niet los en vandaag vertelde de coord. me dat op het moment dat ze Pin hebben weggehaald bij Pun, zij helemaal wild is geworden en is gaan rennen en gillen....... Man ik kon dit niet aanhoren...Wat een ongelooflijk verdriet. een olifant rouwt en heeft verdriet. Dit is voor haar zo vreselijk. Morgen mag ik met de coord. mee naar het graf van Pin om zelf afscheid van haar te nemen. Ik was namelijk 2 jaar geleden de vaste verzorger van Pun en Pin dus ik heb haar 4 weken heel intensief mee gemaakt.
Als hier een olifant overlijdt dan is er een traditionele begrafenis met monniken en een monumentje. Een plek waar de olifant naar toe terug kan komen. Maar ik heb begrepen dat Pun niet bij het graf van Pin kan en dat vind ik onverteerbaar dus daar ga ik morgen over beginnen.
Ik zag haar van de week staan bij het uiteinde van haar gebied maar ze kon niet verder en daar ligt Pin..... Man terwijl ik dit tik, loopt het zo mn ogen uit.
Ik houd zoveel van dat dier en ik wil zo graag haar verdriet wegnemen. Ze zou onvoorspelbaar zijn momenteel..... Gek he...? Nou bij mij niet. Ik weet dat ze me voelt.

Om er niet een diep trieste bedoeling van te maken, ga ik schakelen... 3x diep adem halen en aan de rest van de dag denken.
Halve dag vrij dus vast mn spullen een beetje uitgezocht. Doe ik normaal nooit lang van te voor.........:-)
Wat kan er hier blijven en wat gaat er mee naar het ENP? Keuzes, keuzes, keuzes. Gaatgoed komen. Daarna even een heel klein uiltje knappen! Weer binnen een seconde ..... Geen slaappillen nodig hier.
Middag;
Newland met allemaal nieuwe mensen. Nou is dat voor mij geen probleem want dan kan ik lekker los met verhalen over alle olifanten. En iedereen vind het leuk. Nou hadden we vandaag 2 Zweudse meisjes van iets in de twintig. Een soort van siamese tweeling: aan elkaar geplakt, allebei in te sexy outfit. Beeldig opgemaakt afijn lekker geschikt voor dit gebeuren.
Loei strak zwart sportbroekje aan met daarboven een blote buiken truitje, zonder BH. Nou man... die Mahouds...... die wisten het even niet meer. Die zien alleen maar figuren in te grote vieze broeken met evenzulke t-shirts.
Beide meisjes waren ook niet van plan om te gaan mengen: ze spraken alleen maar met elkaar en dan in het zweeds.
Samen een bak van 5 bananenballen maken terwijl ik er 30 stond te draaien.... Nou je voelt hem komen...... Mijn irritatie level verhoogde iets..... Maar ik kan me tegenwoordig zo goed beheersen.... Ik heb alleen maar naar ze staan kijken.... en geloof me, dat doet doet meer dan 1000 woorden.
Toch getracht het gesprek met ze aan te gaan: dat lukte voor 5 min. en toen gingen ze weer over op de Pipi Langkous taal. Het werd hem niet.
Nou zijn deze scandinavische schonen waarschijnlijk wat teleurgesteld in het geheel: ze gaan morgen weer vertrekken...... en dat is dus geen verlies.
De godganse tijd op hun telefoon: kijken naar make-up en kapsels ( kon ik zien want ik zat naast ze) en geen woord tegen de andere meiden.
Vanmiddag werd het wandelen met de nieuwste olifant ( is hier net 2 weken). Om de beurt met een emmer met fruit voor haar uitlopen. Heel relaxed, door het bos. (Filmpje beschikbaar maar niet te plaatsen, laat maar weten)
Heb ze nog even de schrik van hun leven gegeven: lopen op flipflops..... even laten weten dat dat niet zo verstandig is een een thais bos ( zeg oerwoud). Komen hier nog wel eens slangen, schorpioenen en spinnen voor. Niet allemaal dodelijk maar toch heeeeel vervelend. Daarbij ging het ook nog heel hard regenen terwijl we daar liepen dus leedvermaak ten top.

Ok dat was misschien een beetje vals maar ik moest het doen.
Goed dat was het eigenlijk zo'n beetje. Een dag waarbij ik verdriet voelde maar het ook los kan laten.
Morgen gewoon gezond weer op en dooooooooor