Ja hoooooor! Ik ben een dag vrij en we gaan naar het strand. Met een groepje van 5 gaan we met de taxi naar Khao Takiab beach. Zegt je geen moer natuurlijk. Maar is een aardig strand op een uur rijden van het strafkamp. Klinkt wel heel negatief he..... maar er zitten stukjes waarbij deze benaming wel goed gekozen is.
Nou ja, vandaag even geen olifanten en een heleboel schep en schoonmaak werk. De bananenballen zijn vandaag voor iemand anders.
Met een heel gevarieerd groepje de taxi in. Ik heb me voorgenomen om vandaag vooral met mn ogen dicht te gaan liggen. En misschien had ik oordopjes mee moeten nemen. Mijn Amerikaanse vriendin, stopt dus echt nooit met praten. het praat en het praat en het praat. Neemt gesprekken over en gaat weer door met praten. en alles met Amerikaanse uithalen " Ahhhhhh, nooooooooo, reallyyyyyyyyyy????? En alles is " Sooooo cut!. Het is een lieverd maar het maakt wel herrie.
Aangekomen op het strand, blijkt het een heel smal strand te zijn met uitzicht op een rots waarop een gouden Budha staat. Het zeewater is turquoise en temperatuur badwater.
Op het zand liggen is geen optie want het stikt van de krioel beestjes. Even bij een resort binnen gestapt en daar gevraagd of we bij hun resort mochten liggen: helemaal goed. Voor 200 T.B pp een hele dag een bedje onder een parasol, met een uitzicht op zee. Je kan het slechter treffen. Eerst een hapje gegeten en wat vruchtensappen achterover geslagen en toen die zee in. Wat een temperatuur... ik wilde er nooit meer uit.
Daarna languit op een bedje en binnen 2 seconden OUT. Onze kakeldoos had besloten om een massage te gaan nemen en was vertrokken om 2 uur later pas weer terug te komen.
Ik lag helemaal in een ander wereld, toen deze wereld dacht: ik ga er weer eens een regenbuitje tegen aan gooien. Nou was ik toch al nat ( je droogt hier dus eigenlijk gewoon niet op) en de regen is warm, dus gewoon strak ( nou ja strak) blijven liggen en weer in slaap storten.
De dag werd niet echt spannender want all 4 ( nr 5 werd gekneed ) waren we van de wereld.
Moet nog wel even wat vertellen over de plek waar we waren en dan voor de B&B kijkers. Dit is vlakbij de plek waar Martijn, Tamara mee naar toe nam en waar zij op een paard klom. De paardjes hebben wij vanmiddag vele keren langs zien komen. Dit is ook vlakbij die apentempel waar hij weer een andere Love mee naar toe nam. resultaat: hopies apen. Restaurant er niet blij mee en wij steeds onze spullen weghalen want ze roven als de raven. See Cheese heb ik trouwens nog steeds niet ontdekt.
Ons idee was om nog ergens een Beachclub op te zoeken en een hapje te eten. Nou heb ik hier gewoon nooit honger en bestaat mijn maaltijd vaak uit fruit en wat kleine beetjes. Dus voor mij hoefde dat niet maar beetje luxe resort uitgezocht, tafeltje aan het strand en dan maar even aan de cocktail. Iedereen gaat helemaal los over een espresso martini dus ik dacht " doe eens hip", ik neem er ook een. Nou lieve vrienden en vriendinnen. Jullie mogen hem zelf drinken: ik vind er geen ruk aan. Doe mij maar en Pina Collada.
En dan is het 20.30, moet je nog een uur rijden, dus hup we go. Alle levensverhalen en meer weer gehoord, dus in elkaar storten in de auto kwam er niet van. Want ze praat niet alleen heel veel, ze pakt ook steeds je hand of arm.
21.30 thuis, en hup mn mand in. Geen verhaaltje meer
Bye vrienden en vriendinnen