Tsja, na een goede zweet nacht, en een vroege wake up call, was ik toch wel wat zenuwachtig voor vandaag. Mn werkdag naar Newland ( zegt je geen bal maar dat is 1 van de werkterreinen).
Geen Pun voor mij vandaag en dat vind ik, geloof ik, wel lastig. Daarbij ga ik aan het werk met het jonge spul wat allemaal een hoop bewijsdrang heeft. Misschien vindt iedereen dat heel raar maar ik word daar wat onzeker van.
Geen gezeik, gewoon opschieten en aan de oplos koffie: komt vast goed.
06.30, schreeuwt onze coördinator ons goedemorgen en krijgen we een soort presentie lijst:Alle namen worden opgenoemd en dan maar even Yep roepen.
Geen idee wie het allemaal zijn maar vandaag ben ik ingedeeld met Mando ( meisje uit Cyprus), David ( onverstaanbare man uit Schotland), Olivia, Massayo ( Japanse dame) en een hele drukke plat Engels pratende Andy.
Kleurrijk, jong, druk, en aanwezig. Affijn, de vrachtwagen weer ingeklommen met een hoop gekreun en gesteun, maar het is gelukt. Door elkaar geschud richting Newland.... bananenballen maken. Gesprek is vooral onder elkaar en onverstaanbaar. Luister en kijk het een beetje aan. Maar wil het toch een leuke dag worden dan moet ik me gaan mengen. Is wat lastig als je er geen moer van verstaat. Ik heb nog nooit zoveel dialecten in 1 gesprek gehoord. Ben dan wel de enige die het niet verstaat maar ja... ben dan ook net een dag of 10 ouder.
Maar goed, ik zou ik niet zijn, als me dat niet ging lukken......
En ja hoor: ik mag ook deelnemen aan het gesprek.
Voordeel is dat ik hier al eerder geweest ben, en zij niet... nananana! Ik heb hier en daar dus wat kennis.
Dus verhaal Pun, doet hier ook het ijs lichtelijk smelten.
Na de bananenballen en het ontbijt, het veld in... We zijn bij het grote terrein van het enige ( gevaarlijke) mannetje: Bul KK ( klinkt als Keekee). Composten gaat een hobby worden! Het is bloedheet, pet kwijt, en zware zakken....
2 jaar gelden was dit een immense klus die we om de 2 dagen moesten doen. Maar nu,met al die vrijwilligers, is het een dagelijkse klus. Het wordt dus behoorlijk bijgehouden en dat scheelt een fles op een borrel. Zakken met stront sjouwen en klaar. Te doen dus
Onze Generaal van vandaag, Mando, besloot dat we klaar waren bij Newland, voor dat moment en dat we de anderen wel konden gaan helpen op de andere projecten. Bleek niet nodig te zijn dus op naar de nieuwe opdracht ;vuil ruimen op de route vanaf de Tempel ( 10 minuten verder dan het WFFT) naar het WFFT: dus van compost naar vuilnis. Geloof toch dat ik daar even niet blij van werd: gewapend met een vuilniszak, plastic enz uit de bosjes vissen omdat de grond waarop het WFFT staat, geschonken is door de monniken van deTempel. Dus uit respect wordt dit iedere week gedaan.....
En het was HEET!!!! zweet liep zo mn ogen in. Na een uurtje vuilnisman spelen hadden we deze klus dus ook geklaard maar wel onder een hoop protest.
Lunch Time..... eerst even een ietwat ruikend t-shirt verwisselen. De zak met was groeit behoorlijk. Even op bed zitten en BENG.... in slaap vallen. Gelukkig soort van innerlijke wekker: op tijd wakker geworden.
Etappe 2, Newland, onder aanvoering van de generaal en de kolonel ( onze coördinator, Lief mens maar maakt een hele hoop herrie).
We gaan enrichments maken: oftewel speelgoed voor de olifanten. Mogen onze fantasieën een eigen leven laten leiden.... Ja, uhhhh wat maak je nu voor een olifant. Iets waar fruit in kan en waar zij/hijj een tijd voor nodig heeft om uit te pakken. Gaat bij kinderen een stuk makkelijker.
Nou mij inspiratie was 0! Geen idee wat ik moest maken. Maar ja omdat ik al zieltjes had gewonnen door pleisters te plakken en anti jeuk pillen te geven, wilde iedereen me wel helpen. Bananen bomen bladeren ( BBB dus) vouwen, fruit ertussen, en vast maken met een eetbaar touwtje......Leuk leuk leuk..... Het vouwt niet makkelijk maar tja je moet er wel wat voor over hebben om olifanten Enrichments te maken waar ze een tijdje zoet mee zijn.
Leuk pakketje gemaakt, rondgelopen met mn camera en done!
En toen kwam het dus met bakken naar beneden; een giga hoos bui. Wel lekker hoor want het was zo godvergeten heet. Maar ja, naar het kraantje lopen om je messen ed schoon te maken, bekende een zeiknat pak. En mn haaaaaaaaar.... het zat geweldig. Ik had al een diadeempje in ( niemand kent me hier dus dat kan best) dus heel beeldig zag ik er al niet uit. Maar na een nat dak wil je het helemaal niet weten.
Goed, creëerde wel een verbinding, want hoe mooi je ook bent: een verzopen kat, is een verzopen kat.
Ok nattigheid over, duurt ook niet langer als een kwartiertje of zo en weer aan de favoriete ballen.Samen met de gecreëerde uitpak boel aan de olifanten gegeven. Denk er maar niet te lang over na hoe je een "enrichment" maakt: binnen 2 minuten ligt het in tienen.
Eigenlijk was het daarna wel klaar met werken: bijna 17 uur en het was leuk geweest....
Een douche was noodzakelijk. dus huppelend naar de koude straal. Valt eigenlijk wel mee, als je eenmaal door bent. Maar ja, Han weet wel hoe lang het bij mij duurt voordat ik het koude water in ga. Maar het moest dus, grote meid en GO!
Haren niks aan gedaan dus ik loop nu met een soort van ontploft hoofd rond maar kan niks schelen.
En dan kom je de buuf tegen ( niet jij Andrea, was het maar zo'n feest he). Een amerikaanse dame, zoals een amerikaanse dame is: gekke grote bril op, debiel hoedje, maar leuk mens.
De française die gisteren in tranen was over mn verhaal van Pun, had vandaag met haar dienst bij Pun. Mijn verhaal verteld, met als resultaat, nog iemand in tranen. En opnieuw terwijl ze het aan mij vertelde wat het met haar gedaan had, liepen de tranen weer over haar wangen. Ze was tot in het diepst geraakt door mijn liefde voor deze mooie grote grijze dame. Dat is me toch even wat. Werd er zelf ook weer emotioneel van. Hoe diep kan iets zitten en wat kunnen anderen daardoor geraakt worden. PFFFFF Ik ga de boeken in als de PunLady.
Ok, laten we het hier maar bij laten. Geen verdere tranen meer. Alleen op dag dat ik wegga!
Mijn lief gebeld, even bijgekletst en op naar het diner: Lasagne met frites.....spannende combinatie, maar goed te eten. Witte wijn was op ( ze hebben precies 1 fles in voorraad) maar nog wel rood. En omdat ik het verdient heb, aan de rode wijn.
Morgen dagje vrij. Mn plannen zijn klaar: uitslapen tot een uur of zeven, ontbijten , Pun bezoeken en dan naar de lodge. Dagje aan het zwembad met mn ereader en daarna een borrel met de eigenaar van het WFFT, Edwin.
Het is te overzien denk ik. Geef geen drol uit dus hoef ook niet naar het dorp om te gaan pinnen en heb verder niks nodig. Dus dagje in de relax modus. Maar niet zonder gewoon langs Pun te gaan. Weet niet of ze daar nou op zitten te wachten, maar ik wel. Dus ik ga er gewoon heen.
Zo People, dat was het weer voor vandaag: oogjes dicht, snaveltjes toe en tot morgen